пушбо́л

(англ. push-ball, ад push = піхаць + ball = мяч)

спартыўная камандная гульня з вялікім скураным мячом, які трэба прапіхнуць у вароты праціўніка.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

◎ Кі́хала ’рагатун’ (Нас.). Гл. піхаць ©.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Піх ’штуршок’, ’штурханне’ (Нас.: мсцісл., Нар. лекс.) — аддзеяслоўнае ўтварэнне. Да піха́ць (гл.). Сюды ж піхам ’гвалтам, сілай, бітком’ (Нас.).

Піх! піхі́сь! піхе́ль! піхе́нь! піху́нь! ’пра хуткі штуршок, штурханне’ (Нас.; мсцісл., Нар. лекс.). Гукапераймальныя — да піха́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

barge​2 [bɑ:dʒ] v.

1. пераво́зіць на ба́ржы

2. піха́ць; піха́цца (у натоўпе); урыва́цца (куды-н.)

barge in [ˌbɑ:dʒˈɪn] phr. v. infml

1. уме́швацца (у размову)

2. з’яўля́цца без запрашэ́ння; ува́львацца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Адпіргну́ць ’адштурхнуць’ (Шат.). Відаць, кантамінацыя перці (гл.) і піхаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Набабэ́ніць ’накласці’ экспр. (Жд. 2). Да бабэніць ’піхаць, набіваць’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Стуры́ць ‘раскатурхаць, сагнаць’ (ТС). Параўн. польск. дыял. szturzyć ‘штурхаць, піхаць’. Да турыць, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пушбо́л

(англ. push-ball, ад push = піхаць + ball = мяч)

спартыўная камандная гульня з вялікім скураным мячом, які трэба прапіхнуць у вароты праціўніка.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

jostle

[ˈdʒɑ:səl]

1.

v.

шту́рхаць (-ца), піха́ць (-ца); праціска́цца

2.

n.

1) штуршо́к -ка́ m.

2) штурхані́на, ціскані́на, таўкатня́ f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

trącać

trąca|ć

незак. штурхаць, пхаць, піхаць;

~ła struny harfy — яна перабірала струны арфы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)