Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
астало́п, ‑а, м.
Разм.лаянк. Дурань, ёлупень; бесталковы. Іванок зняважліва трасе галавою. — Я буду пытацца ў гэтага валасатага асталопа! — Пабойся бога, сынок! Што ты гаворыш! Ён жа [бацюшка] служка, божы.Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
advice[ədˈvaɪs]n. пара́да;
ask smb.’s advice ра́іцца з кім-н., пыта́цца не́чае (у не́кага) па ра́ды
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
уцёклы, ‑ая, ‑ае.
Абл. Які ўцёк, збег адкуль‑н., беглы. [Выхвалінскі:] «... У чацвер прыйдзе да вас жанчына, хустка на галаве белая, за спінаю кайстра, завуць яе Насця, а прозвішча Бойка і будзе яна быццам пытацца пра ўцёклую карову»...Краўчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
inquire
[ɪnˈkwaɪr]1.
v.i. (about)
разьве́дваць, даве́двацца, дахо́дзіць
2.
v.t.
пыта́цца
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Пыта́нне ’запытанне, дапытванне’: безъ пытання прызнався (Нас.). Ад пытаць, пытацца (гл.), у сучасным абстрактным значэнні ’задача, праблема’ (ТСБМ), відаць, еўрапеізм, утвораны на роднай глебе, параўн. Векслер, Hist., 149.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Перапы́ткі (пырыпы́ткы) ’распытванне, адзін з момантаў сватання’ (Клім.). Відаць, утворана на базе польск.przepytać (się) ’выпытваць, даведвацца, распытваць’. Беларускае літар.перапы́тваць абазначае ’адно і тое ж пытацца некалькі разоў’ (ТСБМ).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
пытаць, пытацца, распытваць, цікавіцца □ ставіць пытанне
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)