Карыстанне жэстамі (у 1 знач.). Па жэстыкуляцыі, па артыстычнай позе можна было меркаваць, што такое публічнае чытанне вельмі падабалася і самому аўтару.Машара.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Прамо́ва ’публічнае выступленне’ (ТСБМ, Яруш., Гарэц.). Укр.промо́ва, польск.przemowa ’тс’. Аддзеяслоўны назоўнік ад прамовіць < мовіць (гл.). Не выключана і запазычанне з польскай мовы.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
пазо́рышчаПублічнае месца (Слаўг.). Тое ж пазор (Слаўг.).
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)
Ле́кцыя ’вуснае выкладанне вучэбнага прадмета’, ’публічнае чытанне’ (Яруш., ТСБМ). Ст.-бел.лекция (XVII ст.) запазычана са ст.-польск.lekcyja ’тс’ (Булыка, Запазыч., 188; Лекс. запазыч., 164). Гл. таксама лектар.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Маніфеста́цыя ’публічнае масавае выступленне для выражэння салідарнасці або пратэсту’ (ТСБМ), ст.-бел.манифестацыя (XVII ст.) ’тс’ са ст.-польск.manifestacyja, якое з лац.manifestātio ’выяўленне’ (Булыка, Лекс. запазыч., 32).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
аб’юра́цыя
(лац. abiuratio)
публічнае адрачэнне ад веры або ад сваіх перакананняў.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
recitation[ˌresɪˈteɪʃn]n.
1. дэклама́цыя; публі́чнае чыта́нне (вершаў)
2. падрабя́зны раска́з; пералічэ́нне фа́ктаў;
the recitation of one’s woes падрабя́зны раска́з пра свае́ няшча́сці
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)