префи́кс фин. (досрочный платёж)

1. сущ. прэфі́кс, -су м.;

2. прил. прэфі́кс, неизм.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

prefix​1 [ˈpri:fɪks] n. ling. прэ́фікс

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

пре́фикс лингв. прэ́фікс, -са м., см. приста́вка​ 3.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мета-,

прэфікс, якім карыстаюцца ў арганічнай хіміі.

т. 10, с. 301

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

пара-,

прэфікс, якім карыстаюцца ў арганічнай хіміі.

т. 12, с. 75

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

prefix​2 [ˈpri:fɪks] v. ling. далуча́ць да сло́ва прыста́ўку, прэ́фікс

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

прыста́ўка, -і, ДМ -ўцы, мн. -і, -та́вак, ж.

1. Тое, што прыстаўлена, далучана да чаго-н.

Тэлевізійная п.

2. У граматыцы: частка слова, марфема, якая стаіць перад коранем; прэфікс.

|| прым. прыста́вачны, -ая, -ае (да 2 знач.).

Прыставачныя дзеясловы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

przedrostek

м. грам. прэфікс

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

prefiks, ~u

м. грам. прэфікс

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Vórsilbe

f -, -n грам. прыста́ўка, прэ́фікс

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)