падспе́шыць

‘прыспешыць каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. падспе́шу падспе́шым
2-я ас. падспе́шыш падспе́шыце
3-я ас. падспе́шыць падспе́шаць
Прошлы час
м. падспе́шыў падспе́шылі
ж. падспе́шыла
н. падспе́шыла
Загадны лад
2-я ас. падспе́ш падспе́шце
Дзеепрыслоўе
прош. час падспе́шыўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыспяшы́ць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прыспяшу́ прыспе́шым
2-я ас. прыспе́шыш прыспе́шыце
3-я ас. прыспе́шыць прыспе́шаць
Прошлы час
м. прыспяшы́ў прыспяшы́лі
ж. прыспяшы́ла
н. прыспяшы́ла
Загадны лад
2-я ас. прыспяшы́ прыспяшы́це
Дзеепрыслоўе
прош. час прыспяшы́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прышпа́рыць

‘прыспешыцца; прыспешыць што-небудзь (хаду)’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прышпа́ру прышпа́рым
2-я ас. прышпа́рыш прышпа́рыце
3-я ас. прышпа́рыць прышпа́раць
Прошлы час
м. прышпа́рыў прышпа́рылі
ж. прышпа́рыла
н. прышпа́рыла
Загадны лад
2-я ас. прышпа́р прышпа́рце
Дзеепрыслоўе
прош. час прышпа́рыўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

przynaglić

зак. падагнаць, паскорыць, прыспешыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

падштурхну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; -ну́ты; зак., каго-што.

1. Злёгку штурхнуць.

П. воз плячом.

2. Штурхнуўшы, падсунуць, наблізіць да чаго-н.

П. суседа да дзвярэй.

3. перан. Схіліць да чаго-н., прыспешыць з чым-н., паскорыць што-н. (разм.).

|| незак. падшту́рхваць, -аю, -аеш, -ае і падштурхо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

popędzić

зак.

1. падагнаць; прыспешыць;

2. памчацца, паімчацца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

прыспе́шаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад прыспешыць.

2. у знач. прым. Больш хуткі, таропкі, чым звычайна. Вісарыён пачуў прыспешаныя крокі. Самуйлёнак. Трывожны і радасны стук «тэлеграфа» перадаваў толькі прыспешанае, з перабоямі, біццё Паўлавага сэрца. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Прыспі́чыць ’абавязкова спатрэбіцца; вельмі захацецца’ (ТСБМ; мядз., Сл. ПЗБ), ’прыспешыць, давесці да мяжы’ (Др.-Падб.). Рус. приспи́чить ’абавязкова спатрэбіцца, вельмі захацецца’, укр. приспі́чити ’тс’. Паводле Праабражэнскага (2, 126), ад спица, *спичитъ ’калоць’. Гл. яшчэ Фасмер, 3, 366; ЕСУМ, 4, 577 (украінскае слова лічыцца запазычаннем з рускай). Гл. спіца.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

pogonić

зак.

1. пагнаць; прыспешыць;

2. пагнацца; пабегчы наўздагон

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

паскорыць, прыспешыць, прыспяшыць, падагнаць

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)