блюдалі́з, ‑а, м.

Разм. пагард. Той, хто дагаджае каму‑н. дзеля ўласнай выгады; прыслужнік, халуй.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

клеўрэ́т, ‑а, М ‑рэце, м.

Кніжн. Прыхільнік, прыслужнік, які імкнецца дагадзіць свайму апекуну любымі сродкамі.

[Ад лац. collibertus — вольнаадпушчанік.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лізаблю́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Разм. Прыслужнік, падліза. [Дзямян:] — Людзі ўслед [леснікам] крычалі: «Панскія найміты, лізаблюды!» Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

келе́йнік, ‑а, м.

1. Прыслужнік пры ігумене, архірэю.

2. Чалавек, які жыве ў келлі, у скіце.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паслу́шнік, ‑а, м.

Чалавек, які жыве ў манастыры і рыхтуецца стаць манахам; прыслужнік у манастыры. [Лукаш:] — У манастыр аддам, у паслушнікі! Клімковіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

клеўрэ́т

(ст.-слав. клеврет, ад лац. collibertus = вольнаадпушчаны)

прыслужнік, паслугач.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

serwilista

м. прыслужнік, ліслівец, падлізнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

sługus

м. пагард. прыслужнік; лёкай

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

służalec

м. лакей, лёкай; прыслужнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

butler

[ˈbʌtlər]

n.

лёкай -я m., прыслу́жнік -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)