przypisywać

незак. прыпісваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ascribe

[əˈskraɪb]

v.t.

прыпі́сваць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

subjoin [sʌbˈdʒɔɪn] v. (to) fml дадава́ць; прыпі́сваць у канцы́;

subjoin a postscript прыпіса́ць пастскры́птум

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

credit​2 [ˈkredɪt] v.

1. крэдытава́ць

2. прыпі́сваць;

credit smb. with a quality/with a feeling прыпі́сваць каму́-н. яку́ю-н. я́касць/яко́е-н. па чуццё

3. infml ве́рыць, давяра́ць

4. AmE прыма́ць залі́к

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

attribute​2 [əˈtrɪbju:t] v. прыпі́сваць, надава́ць;

This play is usually attributed to Shakespeare. Гэта п’еса звычайна прыпісваецца Шэкспіру.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

гіпастазава́ць

(ад гр. hypostasis = сутнасць)

філас. прыпісваць адцягненым паняццям самастойнае існаванне, напр. разглядаць мысленне, волю як самастойныя аб’екты.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ascribe [əˈskraɪb] v. (to) прыпі́сваць (каму-н. што-н.);

This work is usually ascribed to Shakespeare. Гэты твор звычайна прыпісваюць Шэкспіру.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

béimessen

* vt (D) прыпі́сваць (каму-н. што-н.), надава́ць (значэнне)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

implikować

незак. кніжн.

1. заключаць у сабе;

2. komu co прыпісваць каму што

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Вінава́ць ’абвінавачваць, лічыць кагосьці вінаватым’ (Нас., Юрч. Сін.), вінува́ць (Юрч. Фраз. 2). Укр. винува́ти ’абвінавачваць, вініць’, рус. амур. ви́новать ’тс’, ст.-рус. виновати ’быць прычынай чаго-небудзь’, польск. уст. winować ’вініць’, ст.-польск. winować ’абвінавачваць, прыпісваць віну’, в.-луж. winować ’абвінавачваць; лічыць даўжніком’, чэш. vinovať ’вініць’. Паўночнаслав. утварэнне ад віна́ 1 (гл.) < прасл. vina і суф. ‑ovati (> ‑ава́ць).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)