разло́г, -у, мн. -і, -аў, м. і разло́га, -і, ДМ -ло́зе, мн. -і, -ло́г, ж.

Абшар, адкрытая прастора.

Паўз Прыпяць цягнуліся пясчаныя разлогі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыпну́ць сов., разг., см. прыпя́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыпіна́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прыпяць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Prypeć

ж. р. Прыпяць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

прыпя́ты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад прыпяць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пры́пень ’гульня з манетамі, якімі б’юць аб сцяну’ (Ваўр.). Ад прыпя́ць ’дацягнуцца пядзяй да чужой манеты’, гл. пяць, пну.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ценява́ць, цянюю, цянюеш, цянюе; незак.

Абл. Ісці напрасткі, нацянькі; скарачаць шлях. — Мінута — батальён на нагах. Бясшумна цянююць на Прыпяць. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыпя́ты разг.

1. повя́занный (наскоро);

2. привя́занный;

3. задёрнутый;

1-3 см. прыпя́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прывязаць, прыпяць

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

бо́рцыя

(н.-лац. borzia)

ніткаватая сіне-зялёная водарасць сям. асцыляторыевых, якая трапляецца ў старыцах р. Прыпяць.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)