пунктуа́цыя, ‑і, ж.

Сістэма расстаноўкі знакаў прыпынку. Правілы пунктуацыі. Засвоіць пунктуацыю. // Уст. Знакі прыпынку.

[Ад лап. punctum — кропка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыпы́начны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да прыпынку, прызначаны для прыпынення, прыпынку. Прыпыначны пункт. Прыпыначны механізм.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

punctuation mark [ˌpʌŋktʃuˈeɪʃnˌmɑ:k] n. ling. знак прыпы́нку

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

пунктуа́цыя, -і, ж.

Вучэнне аб сістэме знакаў прыпынку і правілах іх выкарыстання ў пісьмовым тэксце.

Засвоіць пунктуацыю.

|| прым. пунктуацы́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ко́ска³, -і, ДМ -сцы, мн. -і, -сак, ж.

Знак прыпынку (,), які раздзяляе словы, групы слоў і сказы.

Раздзяліць коскай аднародныя члены сказа.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шматкро́п’е, -я, мн. -і, -яў, н.

Знак прыпынку ў выглядзе трох пастаўленых побач кропак (...), а таксама рад кропак, які абазначае пропуск у тэксце.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

punctuation marks

зна́кі прыпы́нку

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

lay-by [ˈleɪbaɪ] n. BrE прыдаро́жная пляцо́ўка для прыпы́нку аўтамашы́н

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

stopover [ˈstɒpəʊvə] n. прыпы́нак у даро́зе; ме́сца прыпы́нку ў даро́зе

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

інтэрпу́нкцыя, ‑і, ж.

Вучэнне аб расстаноўцы знакаў прыпынку; пунктуацыя.

[Лац. interpunctio — раздзяленне мовы кропкамі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)