right-wing [ˌraɪtˈwɪŋ] adj. прынале́жны да пра́вага крыла́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

і́х

займеннік, прыналежны, безасабовы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

яго́

займеннік, прыналежны, безасабовы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

яе́

займеннік, прыналежны, безасабовы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

dzierżawczy

1. лінгв. прыналежны;

zaimek dzierżawczy — прыналежны займеннік;

2. уст. арэндны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

possessive

[pəˈzesɪv]

1.

adj.

1) ула́сьніцкі

a possessive nature — ула́сьніцкая нату́ра

2) прынале́жны

2.

n., Gram.

прынале́жны

the possessive case — ро́дны склон (які́ азнача́е прынале́жнасьць)

possessive adjective (pronoun) — прынале́жны прыме́тнік (займе́ньнік)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ángehörig

a прынале́жны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

*Малажонскі, мылажонськый ’прыналежны маладому мужу’ (Бяльк.). Да малжонскі < польск. małżonek ’муж’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

póssessiv, possessív

a грам. прынале́жны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

zúgehörig

a прынале́жны, які́ нале́жыць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)