причисля́ть несов., в разн. знач. прылі́чваць, прыліча́ць;

причисля́ть проце́нты к капита́лу прылі́чваць (прыліча́ць) працэ́нты да капіта́лу;

причисля́ть к во́инской ча́сти прылі́чваць (прыліча́ць) да во́інскай ча́сці;

причисля́ть к выдаю́щимся учёным прылі́чваць (прыліча́ць) да выда́тных вучо́ных;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прылі́чвацца несов., страд. присчи́тываться, причисля́ться; см. прылі́чваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

class​3 [klɑ:s] v.

1. класіфікава́ць, сартава́ць

2. (among) прыліча́ць, прылі́чваць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

zúzählen

vt прылі́чваць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

сопричисля́ть несов., уст. заліча́ць, залі́чваць, прыліча́ць, прылі́чваць (да каго, да чаго).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

wliczać

незак. уключаць, прылічваць, залічваць, залічаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zúrechnen

vt

1) прылі́чваць; прыбаўля́ць; налі́чваць (працэнты)

2) (D) прылі́чваць, адно́сіць (каго-н. да каго-н., чаго-н.)

3) (D) прыпі́сваць (памылку і г.д. каму-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

włączać

незак.

1. do czego уключаць у што; далучаць да чаго; прылічваць; прылічаць

2. уключаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

number​2 [ˈnʌmbə] v.

1. нумарава́ць;

number pages нумарава́ць старо́нкі;

His days are numbered. Яго дні злічаны.

2. налі́чваць; налі́чвацца;

His class numbers 24. У яго класе 24 вучні.

3. fml прыліча́ць, прылі́чваць, лічы́ць;

He is numbered among the best modern writers. Яго прылічваюць да лепшых сучасных пісьменнікаў.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

réchnen

1.vi

1) лічы́ць, вылі́чваць;

im Kopf ~ падлі́чваць у галаве́;

von héute an geréchnet пачына́ючы з сённяшняга дня

2) (auf A) разлі́чваць, спадзява́цца (на каго-н., на што-н.)

3) (mit D) лічы́цца (з кім-н., з чым-н.)

2. vt

1) раша́ць, вылі́чваць, падлі́чваць

2) (zu D) прылі́чваць (да каго-н., да чаго-н.);

das muss man ihm zur Éhre ~ гэ́та ро́біць яму́ го́нар;

j-m etw. zum [als] Verdíenst ~ ста́віць каму́-н. што-н. у заслу́гу

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)