прыко́чваць несов. прика́тывать; см. прыкаці́ць I 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыко́чванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. прыкочваць ​1 — прыкаціць ​1 (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папрыко́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Прыкаціць, даставіць куды‑н. усё, многае. Папрыкочваць бочкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

накаці́ць, -качу́, -ко́ціш, -ко́ціць; -ко́чаны; зак.

1. чаго. Прыкаціць нейкую колькасць чаго-н.

Н. бярвення.

2. што. Ускаціць што-н. на якую-н. паверхню.

Н. бочкі на платформу.

|| незак. нако́чваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

напрыко́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Прыкаціць куды‑н. або да чаго‑н. вялікую колькасць чаго‑н. Напрыкочваць бочак. Напрыкочваць бярвення.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

przytoczyć

зак.

1. прывесці;

2. прыкаціць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

накаці́ць

1. (прыкаціць) heráuswälzen аддз. vt, heránrollen аддз. vt;

2. гл. накаціцца

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

накаці́ць, ‑качу, ‑коціш, ‑коціць; зак.

1. чаго. Прыкаціць нейкую колькасць чаго‑н. Накаціць бярвення.

2. што. Ускаціць што‑н. на якую‑н. паверхню. Накаціць камень на дошку.

3. (1 і 2 ас. не ўжыв.); перан. Тое, што і накаціцца (у 3 знач.). Потым, за кароткай хвілінкаю наіўнай і нясмелай падазронасці, накоціць хваля пяшчотнасць і ўдзячнасці. Савіцкі.

4. што. Спец. Коцячы, вярнуць гармату на зыходнае месца пасля яе адкату ў выніку выстралу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нака́тваць

1. (прыкаціць) heránwälzen vt, heránrollen vt, zusámmenrollen vt;

2. (дарогу) glatt wálzen vt;

3. (наматаць) áufrollen vt;

4. тэх. rändern vt; kördern vt; wálzen vt (разьбу)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)