канані́чны, -ая, -ае.

1. Які адпавядае канону.

2. Прызнаны царквой у якасці Свяшчэннага Пісання.

Кананічныя кнігі.

3. Прыняты за ўзор, цвёрда ўстаноўлены.

Кананічныя тэксты.

|| наз. канані́чнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ánerkannt

a пры́знаны, вядо́мы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

avowed

[əˈvaʊd]

adj.

адкры́та прызна́ны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

отве́ргну́тый адхі́лены, адкі́нуты; не прыня́ты; (оставленный) яко́га вы́ракліся; не прызна́ны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

condemned

[kənˈdemd]

adj.

прызна́ны вінава́тым; засу́джаны, асу́джаны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

convicted

[kənˈvɪktɪd]

adj.

асу́джаны, прызна́ны вінава́тым; прыгаво́раны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

лега́льны

(рус. легальный, ад лац. legalis)

прызнаны, дазволены законам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

антыпа́па

(ад анты- + папа)

рымскі папа, не прызнаны каталіцкай царквой.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

при́знанный

1. прич., прил. прызна́ны;

2. прич. (узнанный, опознанный) разг. пазна́ны; см. призна́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

wzięty

1. узяты;

2. папулярны; модны; прызнаны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)