чыстасардэ́чны, -ая, -ае.

Шчыры, адкрыты.

Ч. чалавек.

Чыстасардэчнае прызнанне.

|| наз. чыстасардэ́чнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

призна́ние в разн. знач. прызна́нне, -ння ср.;

призна́ние прав прызна́нне право́ў;

вы́слушать призна́ние вы́слухаць прызна́нне;

по о́бщему призна́нию паво́дле агу́льнага прызна́ння, па агу́льным прызна́нні.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

avowal [əˈvaʊəl] v. fml прызна́нне;

an avowal of love прызна́нне ў каха́нні

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

пакая́нне, -я, н. (кніжн.).

Добраахвотнае прызнанне ў зробленай правіннасці, памылцы.

◊

Адпусціць душу на пакаянне (разм., жарт.) — пашкадаваць, злітавацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

масці́ты, -ая, -ае.

Які заслужыў сваёй шматгадовай плённай дзейнасцю павагу і прызнанне.

М. вучоны.

|| наз. масці́тасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

самазневажа́нне, ‑я, м.

Зневажанне самога сябе, прызнанне сябе нікчэмным.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

верацярпі́масць, ‑і, ж.

Прызнанне права на свабоднае веравызнанне. Праяўляць верацярпімасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

poklask, ~u

м. ухвала; прызнанне;

zyskać poklask — атрымаць прызнанне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

абвінава́чанне, -я, н.

1. Прызнанне каго-н. вінаватым у чым-н.

Зняць а.

Судзіць па абвінавачанні ў крадзяжы.

2. Той бок у судовым працэсе, які абвінавачвае (спец.).

Сведкі абвінавачання.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

acknowledgement [əkˈnɒlɪdʒmənt] n.

1. прызна́нне

2. удзя́чнасць, падзя́ка

3. пацвярджэ́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)