Прыз, прыс ’праз, скрозь’ (Яруш.; беш., стол., ЛА, 2). Да праз (гл.); адносна змены націскной фанемы параўн. пры́жыць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

прыз

(фр. prix = вартасць, цана)

узнагарода пераможцу ў спаборніцтве, конкурсе (спартсмену, артысту, фільму і г. д.).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

приз​I (награда) прыз, род. пры́за м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

приз​II мор. прыз, род. пры́за м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прызёр, -а, мн. -ы, -аў, м.

Удзельнік спаборніцтва, які атрымаў прыз¹.

П. рэспубліканскага першынства.

|| ж. прызёрка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак (разм.).

|| прым. прызёрскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чэмпіёнскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да чэмпіёна. Чэмпіёнскае званне. Чэмпіёнскі прыз.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прызёр, ‑а, м.

Удзельнік спаборніцтва, які атрымаў прыз ​1. Прызёр Спартакіяды народаў СССР.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праска́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Спец. Пэўны лік збояў, які пазбаўляе каня права на прыз.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

consolation [ˌkɒnsəˈleɪʃn] n. суцяшэ́нне, уцяшэ́нне, заспакае́нне;

a consolation prize «суцяша́льны» прыз

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

прызёр

(фр. priseur)

удзельнік спаборніцтваў, які атрымаў прыз​1.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)