Héini
m
so ein blöder ~! — гэ́ткі прыду́рак!
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
недоу́мок прост. прыду́рак, -ка м.; в знач. сущ. прыдуркава́ты, -тага м., перен., разг. недапе́чаны, -нага м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
imbecyl
м.
1. мед. імбецыл;
2. разм. прыдурак, прыдуркаваты чалавек
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Kretin, Kretíne
[-'tε˜:]
m -s, -s, Kretíne f -, -n крэці́н, прыду́рак, ідыёт
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Рытату́йня, рытату́йнасць, рыстату́йня, рыстату́йнасць ’дурнота’ (Янк. Мат.), рытату́йна, рыстату́йна ’бязглузды, дурны’ (Янк. Мат.), рытату́йный, рыстату́йный ’бязглузды, дурны’ (Янк. Мат.), руск. дыял. ритату́ешник ’клоун, камедыянт’, ритату́й ’камедыянт’, ’дурань, прыдурак’, ритату́йчик ’кукла’. Магчыма, экспрэснае ўтварэнне ад ратату́й ’французскае блюда’. З іншага боку параўн. чэш. řítiti se ’скідваць’, ’абрушвацца’, ’абвальвацца’, серб.-харв. ри̏таты се ’брыкацца’, ’біць заднімі нагамі’ (пра каня), балг. ри́там, ры́там ’брыкаць’, ’лягаць’, ’піхаць’, якое да прасл. *rjutiti, rutiti ’брыкацца’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
nut
[nʌt]
1.
n.
1) арэ́х -а, арэ́шак -ка m.
2) га́йка f.
3) Sl. дзіва́к -а́ m., прыду́рак -ка m.
hard nut to crack, informal – мо́цны арэ́х (што-н. цяжко́е для дасягне́ньня)
2.
v.
рваць арэ́хі
3.
adj.
арэ́хавы
•
- nuts
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
дурань, дурны, вар'ят; дурніца, дурыла, дуралей, прыдурак, тупіца, ёлуп, ёлупень, доўбень, асталоп, абэлтух, шаленец, ідыёт, псіхапат, крэцін (разм.); асёл, баран, пень, палена, дуб, дубіна, бот, лапаць, халява, хамут, абух, бязмен (перан., лаянк.) □ дурная галава, яловая галава
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)
Narr
m -en, -en
1) ду́рань, прыду́рак
ein áusgemachter ~, ein ~ in Fólio [in Lébensgröße] — кру́глы [набі́ты] ду́рань
j-n zum ~en hálten* — лічы́ць каго́-н. ду́рнем
2) дзіва́к
3) бла́зен
sich zum ~en [éinen ~en] máchen — рабі́ць з сябе́ штукара́ [камедыя́нта, ду́рня]
◊ éinen ~en an j-m, an etw. (D) gefréssen háben — тра́ціць ро́зум ад каго́-н., чаго́-н.
jédem ~en gefällt séine Káppe — ≅ жыве́ кулі́к, дзе прывы́к; ко́жны кулі́к сваё бало́та хва́ліць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)