прывя́зваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прывязаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прывя́заны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад прывязаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

przywiązać

зак. прывязаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

прывязны́, ‑ая, ‑ое.

Прызначаны для прывязвання; такі, які можна прывязаць. Прывязны рэмень.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прытаро́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., каго-што.

Прывязаць тарокамі да сядла. // Разм. Прымацаваць, прывязаць што‑н. да чаго‑н. [Дзмітрый] туга прытарочыў парашутыста да брані. Каб не дрогала ў галаву, падклаў пад ніз яго ж мундзір. Беразняк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прывя́зка ж. (действие) привя́зка; см. прывяза́ць;

○ тапаграфі́чная п. — топографи́ческая привя́зка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Прытаро́чыць, прыторо́чыць ’прывязаць тарокамі да сядла; прымацаваць’ (ТСБМ, ТС); прытара́чыць ’даставіць, прыцягнуць’ (ГЧ), прыторо́нчыты ’тс’ (Клім.). Да тарокі (гл.). Параўн. рус. літар. приторо́чить ’тс’, дыял. приторо́кать ’прывязаць (тарокай — рэменем)’, укр. приторочи́ти ’прывязаць рамянямі (тарокамі) да сядла’ і г. д.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

папрывя́зваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Прывязаць усіх, многіх або ўсё, многае, прывязаць што‑н. у многіх месцах. Папрывязваць жывёлу ў стойлах. Папрывязваць яблынькі да калкоў. □ Механікі праверылі сваю машыну, а юныя вандроўнікі папрывязвалі ўсе да аднаго свае рэчы. Дубоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

uwiązać

зак. прывязаць;

uwiązać psa na łańcuchu — прывязаць сабаку на ланцуг

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

tie down

а) абмежава́ць

б) прывяза́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)