Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
прызвыча́енне, ‑я, н.
1.Дзеяннепаводлезнач.дзеясл. прызвычайваць — прызвычаіць і прызвычайвацца — прызвычаіцца.
2.Разм.Прывычка, звычка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шахра́йства, ‑а, н.
Учынкі шахрая; жульніцтва. [Курловіч] сам заўважыў за Дзялендзікам шахрайства. Нічога не скажаш, ёсць у яго такая спекулянцкая прывычка.Скрыган.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сла́басць, -і, ж.
1.гл. слабы.
2. Недахоп фізічных сіл; недамаганне.
Ад слабасці цяжка стаяць на нагах.
3. Недастатковая цвёрдасць і паслядоўнасць у правядзенні чаго-н.
Тут ён праявіў с.
4.перан.Прывычка, схільнасць, ад якой няма жадання адмовіцца (разм.).
С. да азартных гульняў.
Оперны тэатр — мая с.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
habitude
[ˈhæbɪtu:d]
n.
1) уласьці́васьць, асаблі́васьць f.
2) звы́чка, прывы́чкаf., на́вык -у m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
custom[ˈkʌstəm]n.
1. звы́чай
2. звы́чка, прывы́чка
3.BrE, fml кліенту́ра, пакупнікі́
4. зака́зы, заку́пкі ў адно́й кра́ме
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
мо́да, -ы, ДМ -дзе, мн. -ы, мод, ж.
1. Панаванне пэўнага стылю ў якой-н. сферы жыцця ці культуры, у грамадскім асяроддзі ў пэўны час.
Апошняя м.
Выйсці з моды.
2. толькі мн. Навейшыя фасоны ўбораў.
Часопіс мод.
3. Звычай, прывычка (разм.).
Узяў моду крычаць.
|| прым.мо́дны, -ая, -ае (да 1 і 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Прывы́кнуць, прывыка́ць ’набыць прывычку; прывучыцца; асвоіцца’ (Бяльк., ТСБМ). Працягвае ст.-бел.привыкнути, привыкати, якое ад выкнути, гл. вы́кнуць (< прасл.*vyknǫti); сюды ж прывы́чка ’схільнасць, манера паводзін, звычай’ (ТСБМ, Сл. ПЗБ).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Налог ’дрэнная схільнасць, звычка’ (Нас.), ’звычка’ (міёр., Нар. сл.), налога ’тс’ (віл., Жыв, сл.), укр.налога ’звычка, звычай’, польск.nałóg ’схільнасць, прывычка, звычка да чаго-небудзь дрэннага’. Ст.-бел.налог ’прывычка’ (1598 г.) лічыцца запазычаннем з польск.nałóg (Булыка, Лекс. запазыч., 133); Булахаў (Развіццё беларускай літ. мовы ў XIX–XX стст. ва ўзаемаадносінах з іншымі славянскімі мовамі. Мн., 1958, 27) лічыць паланізмам у беларускіх творах Чачота, што зусім верагодна, улічыўшы значную колькасць дэрыватаў у польскай мове і адмоўнае сэнсавае адценне слова, што адсутнічае ў беларускім дзеяслове налажы́цца ’прызвычаіцца, прывыкнуць’ (гл.), які мог быць асновай утварэння аддзеяслоўнага назоўніка.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Пры́мавіска, пры́мавіско, пры́мовіско ’прымаўка; прывычка паўтараць пэўныя словы, словазлучэнні і г. д.’ (Сл. ПЗБ, Скарбы), пры́мовыско ’мянушка’ (Клім.). Запазычана з польск.przymowisko ’прымаўка’ з пераносам націску на прэфікс, памянш. ад przymówka, аб чым сведчыць арэал распаўсюджвання лексем. Параўн. пры́маўка.