звазі́ць, зважу́, зво́зіш, зво́зіць; зак., каго-што.

Адвезці і прывезці назад.

З. дзіця да доктара.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыво́з, -у, м.

1. гл. прывезці.

2. Тое, што прывезена, прывезеныя тавары (разм.).

Вялікі п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

папрыво́зіць, -во́жу, -во́зіш, -во́зіць; зак., каго-што.

Прывезці куды-н. усіх, многіх або ўсё, многае.

П. мэблю ў кватэру.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

przywieźć

зак. прывезці

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

прыво́зіць гл. прывезці

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

падпа́л, -у, м.

1. гл. падпаліць.

2. Смадякі, трэскі і пад., што служаць для распальвання печы.

Прывезці смалякоў на п.

|| прым. падпа́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыво́зіць, ‑вожу, ‑возіш, ‑возіць.

Незак. да прывезці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыве́зены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад прывезці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Прытараба́ніць ’прывалачы, прывезці, даставіць (што-небудзь вялікае, цяжкае)’ (ТСБМ, Сцяшк.), ’прымчацца, хутка прыехаць’ (Мат. Гом.). Укр. притараба́нити ’прывалачы, прыцягнуць’, притараба́нитися ’прыцягнуцца, прывалачыся’, рус. дыял. притараба́нить ’прывезці, прынесці што-небудзь цяжкае’. Да тараба́ніць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Прывязе́нка ’чужая, прывезеная з чужых краёў’ (Нар. Гом.). Да прыве́зці, гл. ве́зці.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)