вербало́зіна, ‑ы, ж.

Разм. Галінка, куст вербалозу. Прывал быў зроблены на грудку, каля раскідзістай вербалозіны. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

halt​1 [hɔ:lt] n. перапы́нак, прыпы́нак; спыне́нне;

come to a halt спыні́цца;

call a halt mil. абвясці́ць прыва́л

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

паўзво́дна, прысл.

Узводамі, адзін узвод за другім. Пастроіўшы салдат паўзводна, капітан перад кожным узводам паставіў пэўную задачу. Сіняўскі. Прывал скончыўся. Калона паўзводна, рассыпаўшыся ланцужкамі, пайшла ярамі і пералескамі на пярэдні край. Хадкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

camp​1 [kæmp] n. ла́гер, прыва́л;

a concentration camp канцэнтрацы́йны ла́гер;

the opposition camp ла́гер апазі́цыі;

make/pitch camp станаві́цца ла́герам, размяшча́цца ла́герам, разбіва́ць ла́гер

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

popas, ~u

м.

1. прывал, стаянка;

2. папас, папасванне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

popasać

незак.

1. рабіць прывал, спыняцца; затрымлівацца;

2. папасваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

прастраката́ць, ‑качу, ‑кочаш, ‑коча; зак.

1. Абазвацца стракатаннем, застракатаць. Людзі ў зеленаватых куртках ускоквалі і тут жа як падкошаныя падалі. З таго месца, дзе выбралі яны сабе прывал, толькі двойчы прастракатаў аўтамат. Навуменка.

2. Стракатаць некаторы час. З хвіліну прастракатаў конік і змоўк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перады́шка ж Erhólung f -; Rast f - (прывал); Átempause f -, -n (кароткая);

дава́ць перады́шку éine Átempause gönnen (каму-н D)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Rast

f -, -en

1) адпачы́нак, перады́шка, прыва́л;

~ máchen адпачы́ць, зрабі́ць прыва́л

◊ erst die Last, dann die ~ сон на за́ўтра адкладзі́, а спра́ву сёння зрабі́; сёння зро́біш – за́ўтра як зно́йдзеш

2) тэх. упо́р, сто́пар

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

лы́жы, ‑аў; адз. лыжа, ‑ы, ж.

Плоскія драўляныя загнутыя спераду палазы, якія прымацоўваюць да абутку для перамяшчэння па снезе. Хадзіць на лыжах. □ Мы змораныя ля сасны Зрабілі б свой прывал, Дзе лыжаў след, як дзве струны, Пралез праз перавал. Танк. // Узлётна-пасадачныя палазы самалёта, якія ўстанаўліваюцца замест колаў у зімні час.

•••

Навастрыць лыжы гл. навастрыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)