протаіерэ́й

(ад прота- + гр. hiereus = свяшчэннік)

свяшчэннік вышэйшага чыну.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

протапрэсві́тэр

(ад прота- + прэсвітэр)

галоўны свяшчэннік у некаторых вялікіх саборах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

протапады́т

(ад прота- + гр. pus, podos = нага)

асноўная частка канечнасці членістаногіх.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

протафібры́лы

(ад прота- + фібрылы)

тоненькія бялковыя ніткі, з якіх складаюцца фібрылы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

протапекці́н

(ад прота- + пекціны)

субстанцыя, якая злучае абалонкі клетак у расліннай тканцы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

протацэ́рэбрум

(ад прота- + лац. cerebrum = мозг)

пярэдні ўчастак галаўнога мозгу ў членістаногіх.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

протацэфало́н

(ад прота- + гр. kephale = галава)

участак галавы ракападобных з прымітыўным расчляненнем.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

протацэра́тапс

(ад прота- + цэратапс)

невялікі рагаты дыназаўр (цэратапс), які меў толькі зачаткавы насавы рог.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

протанефры́дьп

(ад прота- + нефрыдыі)

органы выдзялення ў плоскіх, першаснаполасцевых і некаторых кольчатых чарвей, немерцінаў і ланцэтніка.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

протаалкало́іды

(ад прота- + алкалоіды)

нізкамалекулярныя адносна простыя азотазмяшчальныя злучэнні, якія маюць, як правіла, генетычную сувязь з амінакіслотамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)