тьфу межд., разг. цьфу;

◊

тьфу, про́пасть! цьфу, каб яно́ прапа́ла!

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зе́ўраць несов., разг. зия́ть;

~рала бе́здань — зия́ла бе́здна (про́пасть)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

про́цьма ж. (множество) у́йма, тьма, тьма-тьму́щая, бе́здна, про́пасть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

весть​I ве́стка, -кі ж.;

пропа́сть бе́з вести прапа́сці без ве́стак.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зе́ўра ж., обл. (тёмное, зияющее углубление в чём-л.) про́пасть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бе́здань ж. и бяздо́нне ср.

1. бе́здна ж., пучи́на ж., про́пасть ж.;

2. перен. (глубокое расхождение) про́пасть ж.;

◊ б. праму́драсці — шутл. бе́здна прему́дрости

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

загі́нуць сов.

1. поги́бнуть; пропа́сть;

такі́ чалаве́к не мо́жа з. — тако́й челове́к не мо́жет поги́бнуть (пропа́сть);

до́брая спра́ва не ~не — хоро́шее де́ло не поги́бнет;

2. (о животных) пасть, подо́хнуть;

3. перен. (о надеждах, планах и т.п.) ру́хнуть;

◊ з. як руда́я мыш — пропа́сть ни за что;

ні за грош з. — ни за грош пропа́сть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Па́шча ’рот звера, рыбы’ (ТСБМ). Укр. па́шча ’ляпа, зяпа’. Бел.-укр. ізалекса. Утворана пры дапамозе суфікса ‑tʼа ад назоўніка pas‑tь ’пастка’ (першасная форма pad‑tь) < pasti > па́даць, упа́сці (гл.), параўн. рус. про́пасть ’прорва, бездань’, паўн.-сіб. пащь ’пастка на пясца’. Гл. таксама па́стка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Про́пасць ’бездань’, ’пагібель, смерць’, ’безліч, шмат’ (Нас.; шальч., Сл. ПЗБ), ’глыбокае месца на балоце, у рацэ, бяздонне’ (нясвіж., рэч., слаўг., стол., шчуч., Яшк.), ’глухое месца’ (слаўг., там жа), ’балота, непраходныя зараснікі’ (лун., Шатал.). Рус. про́пасть ’бездань, правал; пагібель, смерць; безліч, шмат’, укр. дыял. про́пасць ’бездань, глыбокая пропасць’, ’круты адвесны бераг’, ’пагібель’, польск. przepaść ’бездань’, чэш. propast, славац. priepast ’пропасць, правалле ў карставых мясцовасцях’, макед. пропаст ’тс’, серб.-харв. про̏пāст ’пропасць’, балг. про́паст ’бездань; пагібель’, ст.-слав. пропасть ’бездань’ (аб паўднёваславянскіх формах гл. Куркіна, Этимология–1976, 30). Прасл. *propastь. Дэрыват ад *propadati: *propasti < *padati, г. зн. ’тое, што з’явілася ў выніку прападзення, правальвання зямлі’, з суф. ‑tь: pro‑pad‑tь (Фасмер, 3, 376; Махэк₂, 425, Слаўскі, SP, 2, 49 і наст.). Статус слова ў сучаснай беларускай мове сумнеўны нягледзячы на тое, што яно было вядома раней, параўн. “бездна: пропасть”, “адъ: местце пропастное або пекло” ў Бярынды (Німчук, Давньорус., 114). Такія значэнні, як ’глухое месца’, ’балота, непраходныя зараснікі’ абазначаюць, уласна, не формы рэльефу, а з’яўляюцца вытворнымі ад ’пагібель, смерць’, г. зн. ’пагібельныя месцы’. Практычна поўная адсутнасць слова ў цэнтральнай зоне можа сведчыць аб яго пранікненні з сумежных тэрыторый (з рускай ці ўкраінскай). Магчыма, сваю ролю тут адыграў і сам характар ландшафту беларускай тэрыторыі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

когото́к уменьш. кіпцюро́к, -рка́ м., кі́пцік, -ка м.;

◊

когото́к увяз — всей пти́чке пропа́сть посл. кіпцюро́к ушчамі́ўся — усёй пту́шцы гі́нуць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)