учатыро́х, прысл.

У колькасці чатырох асоб (асобна пра мужчын або пра жанчын). Недзе, за некалькі вёрст, быў пажар, — ружовы промень ледзьве трапятаўся на чорным небе. Алесь падышоў [да пажарнага склада]. Каля помпы стаялі ўчатырох. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

shaft [ʃɑ:ft] n.

1. дрэ́ўка (дзіды); тапары́шча; агло́бля

2. lit. про́мень (святла); успы́шка (маланкі)

3. fml зло́сны вы́пад, кпі́ны, насме́шка

4. tech. вал, вось

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

бура́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да буракоў. Бурачны ліст. Бурачныя цыбуры. // Прыгатаваны з буракоў, з буракамі. Бурачны квас.

2. Лілова-чырвоны, колеру чырвоных буракоў, бурачковы. Промень на захадзе з чырвона-палаючага рабіўся бурачным. Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праме́нны

1. stráhlend (які свеціцца як промень);

2. stráhlig (які разыходзіцца прамянямі);

праме́нная эне́ргія Stráhlungsenergie f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

прамень, промень; каса, пук, пасма, пас, страла (перан.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

расхіста́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

1. Прымусіць хістацца; раскалыхаць. Калі чалавека, які званіў, забілі, званы доўга яшчэ гудзелі, так моцна ён расхістаў іх. Шамякін.

2. Хістаючы, зрабіць няўстойлівым, хісткім. Расхістаць слуп. □ Валока як-колечы спрабаваў расхістаць абломак [бетону], ля якога цадзіўся промень, штурхнуў яго ўгару і пацягнуў на сябе. Быкаў.

3. перан. Давесці да разладу, падарваць. Сялянскія паўстанні расхісталі феадальнапамешчыцкі лад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пла́ўка, ‑і, ДМ плаўцы; Р мн. плавак; ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. плавіць.

2. Спец. Адзін вытворчы цыкл выплаўкі металу. // Метал, выплаўлены за адзін вытворчы цыкл. І спявае сэрца сталявара, душа доменшчыка ў тую хвіліну, калі з латка печы, як першы промень сонца на ўсходзе, шугаюць іскры, пальецца цяжкая плаўка. «Беларусь». Праз нейкі час, калі Міхал афіцыйна прыняў змену і печ выдала першую плаўку, яго выклікаў да тэлефона галоўны інжынер. Карпаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ray

I [reɪ]

1.

n.

1) праме́нь -я, про́мень-я, m.

2) про́бліск -у m.

not a ray of hope — ні про́бліску надзе́і

2.

v.t.

1) праменява́ць, выпраме́ньваць

2) апраме́ньваць

II [reɪ]

n.

скат -а m. (ры́ба)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

glance

[glæns]

1.

n.

1) бе́глы по́зірк; по́гляд -у m.

2) бліск -у m., блі́сканьне, зіхаце́ньне n.

2.

v.i.

1) пазіра́ць; загляда́ць

2) блі́скаць, зіхаце́ць

3) адбіва́цца (пра гук, про́мень)

3.

v.t.

1) кі́даць бе́глы по́зірк

2) уба́чыць мімахо́дзь

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

beam​1 [bi:m] n.

1. праме́нь, про́мень;

a beam of sunlight со́нечны праме́нь;

a beam of comfort про́бліск надзе́і, не́йкая ўце́ха;

the beams of a smile прамяні́стая ўсме́шка; рот да вушэ́й

2. пучо́к про́мняў;

on full beam з по́ўным святло́м (пра машыну)

3. брус; бэ́лька;

a balance beam sport бервяно́

♦

off beam infml памылко́вы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)