про́лежні, ‑яў; адз. пролежань, ‑жня, м.

Амярцвенне скурных тканак цела ў выніку доўгага і нерухомага ляжання. У Рамана і на плячах і на сцегняках пролежні.. Варочаюць з боку на бок, мажуць спіртам. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праляжа́ць

1. líegen bléiben*; lánge [éine Zéitlang] líegen* (h, s) (пэўны час);

2. разм. (атрымаць пролежань) sich dúrchliegen*, sich wund líegen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

по́лежань Месца на траве, дзе адпачываў хто-небудзь (Слаўг.). Тое ж пролежань, вы́лежань (Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)