воссла́вить сов., высок., уст. усла́віць, прасла́віць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

праслаўля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да праславіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

усхвалі́ць, ‑хвалю, ‑хваліш, ‑хваліць; зак., каго-што.

Расхваліць; праславіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праслаўля́ць гл. праславіць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

rozsławić

зак. праславіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

узвялі́чыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; зак., каго-што (высок.).

Паказаць вялікім, значным; праславіць; узнесці.

У. радзіму ў песнях.

|| незак. узвялі́чваць, -аю, -аеш, -ае; наз. узвялі́чванне, -я, н.

|| наз. узвелічэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

увекаве́чыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; зак.

1. каго-што. Зрабіць навекі памятным, праславіць.

У. падзеі ў творах мастацтва.

2. што. Зрабіць нязменным, устойлівым, даўгавечным.

|| незак. увекаве́чваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. увекаве́чанне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

wsławić

зак. праславіць, уславіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

праслаўле́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. праслаўляць — праславіць (у 1, 2 знач.) і стан паводле дзеясл. праслаўляцца — праславіцца (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прасла́ўлены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад праславіць.

2. у знач. прым. Славуты, які заслугоўвае славы. Праслаўлены пісьменнік. Праслаўлены герой.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)