кальвіні́сцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да кальвінізму, кальвіністаў. Кальвінісцкая царква. Кальвінісцкі прапаведнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

kaznodzieja

ж. прапаведнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Prédiger

m -s, - прапаве́днік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Прапаве́даваць ’распаўсюджваць якое-небудзь веравучэнне, растлумачваючы яго слухачам’, прапаведнік (ТСБМ). У Насовіча слова адсутнічае. Відаць, кніжнае запазычанне з рус. пропове́довать, пропове́дник ’тс’, якія працягваюць ст.-рус., ст.-слав. прьповѣдати, проповѣдник і калькуюць лац. praedicāre ’гаварыць (аб прадмеце)’, praedicātor ’прапаведнік’ (Фасмер, 3, 376). Лац. словы ўзыходзяць да prae‑ ’пра’ і dicare ’гаварыць’ (Голуб-Ліер, 391).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Apóstel

m -s, -

1) апо́стал

2) прапаве́днік, праро́к

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

itinerant

[aɪˈtɪnərənt]

adj.

вандро́ўны, падаро́жны, аб’язны́

an itinerant judge or preacher — аб’язны́ судзьдзя́ або́ прапаве́днік

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

krzewiciel

м. кніжн. распаўсюднік (ідэй); прапаведнік;

krzewiciel oświaty — асветнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

місіяне́р

(с.-лац. missionarius, ад лац. missio = адпраўленне, пасылка)

прапаведнік, пасланы хрысціянскай царквой для рэлігійнай прапаганды свайго веравызнання сярод іншаверцаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

preacher

[ˈpri:tʃər]

n.

1) прапаве́днік -а m.

2) духо́ўнік -а m., пратэста́нцкі духо́ўнік, па́стар -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

апо́стал, ‑а, м.

1. Паводле евангелля — кожны з дванаццаці вучняў Хрыста, прапаведнікаў яго вучэння.

2. перан.; чаго. Заўзяты паслядоўнік і руплівы прапаведнік якой‑н. ідэі, вучэння. Апостал дабра і зла.

3. Царкоўная новазапаветная кніга, якая складаецца з «Дзеянняў апосталаў» і іх «Пасланняў».

[Грэч. apostolos — пасланец.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)