праны́ра, -ы, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -ы, Т -ай (-аю), ж., мн. -ы, -ны́р (разм.).

Пранырлівы чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

nosy [ˈnəʊzi] adj. infml, derog. празме́рна ціка́ўны, праны́рлівы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

прала́за, -ы, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -е, Т -ай (-аю), ж., мн. -ы, -ла́з (разм.).

Пранырлівы чалавек, прайдзісвет, спрытнюга.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лаўка́ч, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м. (разм.).

Пранырлівы чалавек, які ўмее выгадна ўладкоўваць свае асабістыя справы; спрытнюга.

|| ж. лаўка́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

pushy

[ˈpʊʃi]

adj.

праны́рлівы; наха́бны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

przebiegły

хітры, пранырлівы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

durchtríeben

a хі́тры, праны́рлівы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

дападкі́, ‑ая, ‑ое.

Абл. Дасціпны, спрытны; пранырлівы. [Зося з Рыгорам] бачылі, як дападкія вароны старанна рэвізавалі праложаную баразну. Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Прабі́тнік ’непаседа’ (Інстр.), прабітны ’пранырлівы’ (Мат. Гом.). Да прабіць. Параўн. таксама разбітым (гл.), рус. пробойный ’пранырлівы’, чэш. probity ’пранырлівы, пракуда; махляр’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ábgefeimt

a праны́рлівы, наха́бны, падсту́пны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)