эктагене́з, ‑у, м.

Агульная назва напрамкаў у эвалюцыйным вучэнні, якія разглядаюць гістарычнае развіццё жывой прыроды як прамое прыстасаванне арганізмаў да навакольнага асяроддзя.

[Ад грэч. ektós — звонку, знадворку і genesis — нараджэнне, узнікненне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аміто́з

(ад а- + гр. mitos = нітка, тканка)

прамое дзяленне ядра ў раслінных і жывёльных клетках.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

head-on [ˌhedˈɒn] adj.

1. лабавы́, франта́льны;

a head-on collision лабаво́е сутыкне́нне

2. у лоб; прамы́;

a head-on confrontation прамо́е супрацьстая́нне/процістая́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

дапаўне́нне, -я, мн. -і, -яў, н.

1. гл. дапоўніць.

2. Тое, чым што-н. дапоўнена; дадатак.

Д. да пастановы.

3. У граматыцы: даданы член сказа са знач. аб’екта, звычайна выражаны ўскосным склонам назоўніка ці іншай часцінай мовы ў функцыі назоўніка.

Прамое д.

Ускоснае д.

|| прым. дапаўня́льны, -ая, -ае (у 3 знач.).

Д. даданы сказ.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Vólltreffer

m -s, -

1.

вайск. прамо́е папада́нне

2.

перан. по́спех, уда́ча

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Варто́ўня (БРС). Цяжка сказаць, ці гэта ўтварэнне ад ва́рта, вартава́ць, ці прамое запазычанне з польск. wartownia ’вартоўня’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кувэ́рт ’канверт’ (Бяльк., Яруш.). Прамое ці праз рускую мову запазычанне з франц. couvert (Шанскі, 2, 8, 430).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дапаўне́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. дапаўняць — дапоўніць.

2. Дадатак, дабаўка да чаго‑н. Дапаўненне да інструкцыі. Унесці папраўкі і дапаўненні ў рэзалюцыю.

3. Даданы член сказа, выражаны назоўнікам ускоснага склону або іншай часцінай мовы ў функцыі назоўніка. Прамое дапаўненне. Ускоснас дапаўненне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прамі́к Прамое рэчышча ракі; прамая кароткая пуціна, сцежка (Рэч., Слаўг.). Тое ж прамі́зна (Нас.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

Дальбуг ’далібог’ (Сцяшк. МГ). Прамое запазычанне з польск. dalibóg ’тс’ (польск. слова < da + li + bóg; параўн. Слаўскі, 1, 137). Параўн. далібо́г (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)