папрамо́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Прамачыць усё, многае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прамо́чванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прамочваць — прамачыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прама́сліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., што.

Насыціць, прамачыць маслам. Прамасліць тканіну.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Прамочка ’прамакатка’ (Сцяшк. Сл.). Суфіксальны дэрыват ад прамачыць < мачыць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

przemoczyć

зак. прамачыць;

przemoczyć płaszcz — прамачыць плашч

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

прарызі́ніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., што.

Насыціць, прамачыць, пакрыць рызінавай сумессю. Прарызініць тканіну.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

zmoczyć

зак. намачыць; прамачыць;

zmoczyć nogi — прамачыць ногі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

прамо́чаны

1. промо́ченный; замо́ченный;

2. пропи́танный;

1, 2 см. прамачы́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прамо́чваць несов.

1. прома́чивать; зама́чивать;

2. пропи́тывать;

1, 2 см. прамачы́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пракле́іць, ‑клею, ‑клеіш, ‑клеіць; зак., што.

1. Прамачыць клеем, памагаць клеем. Праклеіць кардон.

2. і без дап. Клеіць што‑н. некаторы час. Праклеіць цэлы дзень канверты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)