Verbum

прахо́д, -у, М -дзе, м.

1. гл. прайсці.

2. мн. -ы, -аў. Месца, па якім можна прайсці праз што-н., дзе-н.

П. цераз мост.

П. паміж радамі ў тэатры.

○

Задні праход (спец.) — канечная частка прамой кішкі.

непрахо́дны, -ая, -ае.

Праз які немагчыма або цяжка прабрацца, прайсці.

Н. гушчар.

|| наз. непрахо́днасць, -і, ж.

прапле́сціся, -ляту́ся, -ляце́шся, -ляце́цца; -ляцёмся, -лецяце́ся, -ляту́цца; -лёўся, -ляла́ся, -ло́ся; -ляціся; зак. (разм.).

Прайсці маруднай, вялай паходкай.

цяжкапрахо́дны, -ая, -ае.

Такі, па якім або праз які цяжка прайсці.

Цяжкапраходнае балота.

|| наз. цяжкапрахо́днасць, -і, ж.

праслізну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні; зак.

1. Прайсці непрыметна куды-н. (разм.).

П. у дзверы.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв). Слізгаючыся, прайсці, праскочыць праз што-н., паміж чым-н.

Некалькі зярнят праслізнула праз пальцы.

|| незак. праслі́згваць, -аю, -аеш, -ае.

непрала́зны, -ая, -ае (разм.).

Такі, праз які немагчыма або цяжка прайсці, прабрацца.

Непралазная багна.

|| наз. непрала́знасць, -і, ж.

беспакара́ны, -ая, -ае.

Які астаўся непакараны, не атрымаў пакарання.

Беспакаранае злачынства.

Прайсці беспакарана (прысл.).

|| наз. беспакара́насць, -і, ж.