дэмабілізацы́йны, ‑ая, ‑ае.

Звязаны з правядзеннем дэмабілізацыі. Дэмабілізацыйнае прадпісанне. Дэмабілізацыйны план. // перан. Які характарызуецца паніжэннем актыўнасці, пільнасці, спадам энергіі. Дэмабілізацыйны настрой.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Wéisung

f -, -en указа́нне, прадпіса́нне, дырэкты́ва

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

writ [rɪt] n. law

1. прадпіса́нне, зага́д

2. по́зва, паве́стка; і́скавая зая́ва

3. relig. піса́нне;

Holy/Sacred Writ Бі́блія, Свяшчэ́ннае піса́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

за́паведзь, ‑і, ж.

1. Рэлігійна-маральнае прадпісанне, павучанне. Біблейская запаведзь.

2. перан. Строга абавязковае правіла паводзін, неадменнае патрабаванне. Калгасы Ліпскага сельсавета стараліся раней тэрміну выканаць свае абавязкі перад дзяржавай. Гэта ўжо даўно ўвайшло ў святы звычай, у непахісную калгасную запаведзь. Паслядовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

dictation [dɪkˈteɪʃn] n.

1. дыкта́нт, дыкто́ўка;

take dictation піса́ць пад дыкто́ўку

2. зага́д, прадпіса́нне;

I did it at his dictation. Я гэта зрабіў па яго загадзе.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Рэцэ́пт ’пісьмовае прадпісанне ўрача’ (ТСБМ), рэцэ́п ’тс’ (Сл. ПЗБ), рыцэ́пт ’тс’ (Жыв. НС). Ст.-бел. рецепта ’рэцэпт’ < ст.-польск. recepta < лац. recepta (Булыка, Лекс. запазыч., 129). Ад лац. receptum ’гарантую; ручаюся’, што азначала, што аптэкар пацвярджае, што лекі былі зроблены ў адпаведнасці з прадпісаннем лекара (Чарных, 2, 114; Сной, 528).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мода ’пэўныя густы, звычаі, прывычкі (асабліва ў адзенні), у грамадскім асяроддзі’ (ТСБМ, Жд. 1, Шат., Сл. ПЗБ), моды ’узор у клеткі на палатне’ (бяроз., Сл. Брэс.; ТС, Сцяц.), модзіць, модзіцца ’моднічаць, хітрыць’ (Сцяц., Сл. ПЗБ), модна, монна, модне ’незвычайна, мудрагеліста’ (Сл. ПЗБ). З польск. moda, якое пры пасрэдніцтве ням. мовы з франц. mode < лац. modus ’спосаб’, ’мера’, ’правіла’, ’прадпісанне’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

polecenie

poleceni|e

н.

1. указанне, прадпісанне;

wydać odpowiednie ~a — даць адпаведныя ўказанні;

2. рэкамендацыя

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

загад, каманда, распараджэнне; прадпісанне, дырэктыва, цыркуляр (афіц.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

Rezépt

n -s, -e

1) рэцэ́пт; прадпіса́нне ле́кара [до́ктара]

2) кул. рэцэ́пт, спо́саб гатава́ння

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)