Verbum

анлайнавы слоўнік

прашму́ляць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., што.

Разм. Шмуляючы, прадзіравіць. Прашмуляць рукаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падзіркава́ць

‘прадзіравіць, прадраць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

zerlöchern

vt прадзіра́віць, зрашэ́ціць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

przedziurawić

зак. прадзіравіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

podziurawić

зак. прадзіравіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Прастрэ́ліна ’незабудаванае месца на вуліцы’ (слонім., Сцяшк. Сл.). Да прастрэ́ліць ’прабіць, прадзіравіць’ < страляць, страла (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

прадра́ць, -дзяру́, -дзярэ́ш, -дзярэ́; -дзяро́м, -дзераце́, -дзяру́ць; -дра́ў, -дра́ла; -дзяры́; -дра́ны; зак., што.

1. Прадзіравіць, знасіць да дзірак.

П. рукавы на локцях.

2. Прарваць чым-н. вострым.

П. страху.

◊

Вочы прадраць (разм., груб.) — прачнуцца.

|| незак. прадзіра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

durchlöchern

vt дзіра́віць; прадзіра́віць, здзіра́віць; зрашэ́ціць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

прашмарава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак.

Працерці, прадзіравіць. Аціраючыся тут, .. [Мартыневіч] прашмараваў і анучу і цяпер голай пятой стаяў на халодным таку. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прашарава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., што.

1. Прадзіравіць шараваннем. Прашараваць рукаў.

2. і без дап. Шараваць некаторы час. Прашараваць падлогу ўвесь вечар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)