ауди́торский аўды́тарскі;
ауди́торский прове́рка аўды́тарская праве́рка.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
франта́льны, -ая, -ае.
1. Накіраваны ў бок фронту; лабавы.
Франтальная атака.
Ф. ўдар.
2. перан. Такі, які распаўсюджваецца на ўсіх, адбываецца адначасова; агульны.
Франтальная праверка дакументаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
надгля́д, ‑у, М ‑дзе, м.
Спец. Праверка, агляд. Таможны надгляд.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
узаемаправе́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.
Узаемная праверка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
про́ба, -ы, ж.
1. Выпрабаванне, праверка.
П. механізма.
П. галасоў.
П. агнём.
2. Частка матэрыялу, ежы, узятая для праверкі, вызначэння якасці.
Узяць на пробу.
|| прым. про́бны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
паэкземпля́рны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да кожнага экзэмпляра. Паэкземплярная праверка кніг.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Іспы́т ’праверка ведаў, экзамен’, ’выпрабаванне, праверка’ (ТСБМ, Гарэц.). Рус. испыта́ние ’праверка, даследаванне’, ’экзамен’, ’цяжкае перажыванне, няшчасце, жыццёвая нягода’, дыял. испы́т ’спроба, проба’, испы́тка ’выпрабаванне, праверка’, ’спроба’, укр. і́спит ’выпрабаванне’, ’экзамен’, іспіта́ння ’выпрабаванне’, серб.-харв. ѝспит ’экзамен’, ’допыт’, ’заручыны’, балг. и́зпит ’экзамен’, ’выпрабаванне’, макед. испит ’тс’. Ст.-рус. испытъ ’расследаванне, дазнанне’, ’проба, праверка’ < ст.-слав. испытъ ’выпрабаванне, даследаванне’ поруч з испытание ’выпрабаванне, даследаванне, расследаванне’. Бязафікснае ўтварэнне ад испытати (відаць, калька ст.-грэч. ἐξ‑ετάξω ’даследаваць, выпрабоўваць’ з ἐξ‑ ‑ис, ἐτάξω‑ пытаю), гл. Шанскі, 2, I, 128.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
справазда́чнасць, -і, ж.
1. зб. Апраўдальныя дакументы, якія змяшчаюць справаздачу аб працы, аб зробленых грашовых выдатках.
Праверка справаздачнасці.
2. Правядзенне справаздач паводле ўстаноўленай формы перад адпаведнымі вышэйшымі інстанцыямі.
Парадак справаздачнасці.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Пералі́к ’памылка пры падліку ў бок павелічэння сумы’ (Нас.), ’перападлік’ (ТСБМ, Бяльк.), пірялі́чка ’праверка ліку’ (Бяльк.). Укр. пере́лік ’спіс; справаздача’; рус. (паўд., зах.) перели́ка ’перападлік, праверка наяўнасці’ (Даль). Да пера- і лічы́ць (гл.), у значэнні ’падлік, пералік, праверка наяўнасці’, хутчэй за ўсё, калька з рус. пересчёт ’тс’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
verification [ˌverɪfɪˈkeɪʃn] n.
1. кантро́ль, праве́рка; верыфіка́цыя;
the verification of scientific laws праве́рка навуко́вых зако́наў
2. пацвярджэ́нне, до́каз
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)