здо́льнік, ‑а, м.

Селянін, які арандаваў зямлю на правах здольшчыны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыскрымінава́ць, -ну́ю, -ну́еш, -ну́е; -ну́й; -нава́ны; зак. і незак., каго (што).

Абмежаваць (абмяжоўваць) у правах, пазбавіць (пазбаўляць) раўнапраўя.

|| наз. дыскрыміна́цыя, -і, ж.

Расавая д.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

землеўлада́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Асоба, якая карыстаецца зямлёй на правах прыватнай уласнасці.

Буйны з.

|| ж. землеўлада́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. землеўлада́льніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зе́мства, ‑а, н.

Вельмі абмежаванае ў правах мясцовае самакіраванне ў дарэвалюцыйнай Расіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

землеўлада́льнік, ‑а, м.

Асоба, якая карыстаецца зямлёй на правах прыватнай уласнасці. Буйны землеўладальнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дамача́дцы, -аў, адз. дамача́дзец, -дца, м. (уст.).

Члены сям’і, а таксама людзі, якія жывуць у чыёй-н. сям’і на правах яе членаў.

Ён прыехаў з усімі сваімі дамачадцамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

удачары́ць, -ру́, -ры́ш, -ры́ць; -ры́м, -рыце́, -ра́ць; -ро́ная; зак., каго (што).

Прыняць у сям’ю (дзяўчынку) на правах роднай дачкі.

|| незак. удачара́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. удачарэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ураўня́льнасць, ‑і, ж.

Кніжн. Імкненне ўраўнаваць усіх людзей у якіх‑н. правах. Ураўняльнасць землекарыстання.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ущемля́ть несов., прям., перен. ушчамля́ць, ушчэ́мліваць;

ущемля́ть па́льцы ушчамля́ць (ушчэ́мліваць) па́льцы;

ущемля́ть в права́х ушчамля́ць у права́х;

ущемлять самолю́бие ушчамля́ць самалю́бства;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

феміні́зм, ‑у, м.

У буржуазных краінах — палітычны рух за ўраўнаванне жанчын у правах з мужчынамі.

[Ад лац. femina — жанчына.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)