e-mail

[ˈi:meɪl]

1.

n.

1) электро́нная по́шта

2) ліст, дасла́ны электро́ннай по́штай

2.

v.t.

пасыла́ць электро́ннай по́штай

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

плаце́ж, ‑цяжу, м.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. плаціць.

2. Сума, якая павінна быць выплачана.

•••

Накладны плацеж — від грашовага разліку, пры якім грошы бяруцца поштай, чыгункай і пад. з атрымальніка для перадачы іх адпраўшчыку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

aerogram

[ˈerəgræm]

n.

1) радыёгра́ма f.

2) ліст паве́транай по́штай

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

mailbag

[ˈmeɪlbæg]

n.

1) мех з по́штай

2) по́шта, карэспандэ́нцыя f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

post​2 [pəʊst] v. BrE пасыла́ць по́штай

♦

keep smb. posted (about/on smth.) трыма́ць каго́-н. у ку́рсе спраў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

wysyłkowy

wysyłkow|y

высыльны; прызначаны да высылкі;

księgarnia ~a — кнігі поштай

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

прысла́ць ​1, прышлю, прышлеш, прышле; прышлём, прышляце; зак., каго-што.

1. Даставіць што‑н. поштай або праз каго‑н. Поштай маці мне прыслала ў інтэрнат пасылку. Лойка. [Цыпрук:] — Прышлю табе праз унука старыя граблі. Бядуля. З другім пісьмом Надзя прыслала Салаўёву фотакартку. Шахавец.

2. Накіраваць каго‑, што‑н. куды‑н. з якой‑н. мэтай, па якой‑н. справе. Сяльчонак абяцаў прыслаць машыну, адвезці Льва Раманавіча ў горад на аэрадром. Асіпенка. Такое не здаралася, відаць, як свет светам: да мужыцкага сына прыслалі сваццю з панскага двара. Брыль.

прысла́ць ​2, ‑сцялю, ‑сцелеш, ‑сцеле; зак., што.

Трохі, няпоўнасцю заслаць, прыкрыць зверху. Сяк-так давалок [мяшок збожжа]. На палаткі ўсцягнуў. Сенам прыслаў. Сачанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

úmgehend

1.

a тэрміно́вы, спе́шны (пра адказ)

2.

adv тэрміно́ва, са зваро́тнай по́штай (адказаць)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

пашто́вы, ‑ая, ‑ае.

Звязаны з поштай, з перасылкай пісьмаў, пасылак, грошай і пад. Паштовая сувязь. Паштовае агенцтва. □ Мне трэба .. напісаць пісьмо аднаму чалавеку, але я не ведаў, ці ёсць там у іх паштовае аддзяленне, ці трэба пісаць на горад. Чорны. // Прызначаны для адпраўленняў па пошце (пісьмаў, пасылак і пад.). Паштовыя маркі. Паштовы поезд. Паштовая скрынка. // Які абслугоўвае пошту. Паштовы служачы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

по́шта ж. Post f -, -en, Póstamt n -(e)s, -ämter;

по́штай per Post, mit der Post;

разно́сіць по́шту Post áustragen*;

электро́нная по́шта E-Mail [´i:meĭl] f -, -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)