áhnden

vt высок. кара́ць; по́мсціць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Імсці́ць ’помсціць’ (Янк. I). Беспрэфіксальнае ўтварэнне з пратэзай і‑. Гл. помста.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

по́мсціцца, ‑мшчуся, ‑мсцішся, ‑меціцца; незак.

Тое, што і помсціць. І цяжка было зразумець, ці .. [Андрэй] сапраўды шкадуе аб тым, што прыгадаўся ўчарашні вечар, ці помсціцца Марыне. Шахавец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Памсці́цца ’адважыцца, намерыцца’ (Бяльк.), ’адпомсціць у зручны момант’ (Гарэц.). Гл. по́мсціць. Першае значэнне магло ўзнікнуць у выніку расшырэння семантыкі ’наме́рыцца адпо́мсціць → наме́рыцца’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

retaliate [rɪˈtælieɪt] v. адпла́чваць (тым жа са́мым); по́мсціць; прыма́ць ме́ры ў адка́з;

retaliate an insult адка́зваць абра́зай на абра́зу

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

revenge​2 [rɪˈvendʒ] v. по́мсціць, адпо́мсціць;

revenge oneself on smb. lit. адпо́мсціць каму́-н.;

revenge on injustice адпо́мсціць за несправядлі́васць;

be revenged быць адпо́мшчаным

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Вэтава́ць ’помсціць’ (Нас.), павэтава́ць, адвэтава́ць. Запазычанне з польск. odwetować, powetować ’кампенсаваць’ (а гэта з ням. крыніцы; гл. Брукнер, 607). Іншага Паходжання ст.-бел. ветовати ’заяўляць вета, пратэставаць’ (Булыка, Запазыч., 61): < польск. wetować < лац. vetō, ‑are (Брукнер, 607–608).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

wreak [ri:k] v. (wreaked or wrought) fml выліва́ць (гнеў), дава́ць во́лю (пачуццю);

wreak vengeance on smb. по́мсціць каму-н.;

wreak havoc with smth. знішча́ць што-н.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

запэ́цкацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

1. у што, чым і без дап. Забрудзіцца, вымазацца. Запэцкацца чарнілам. □ Вучні запэцкаліся ў смалу і гразь. Скрыпка.

2. перан. Зняславіць сябе ганебным учынкам. — Каму помсціць? Табе? Ты нават гэтага не варты, Мікола! Запэцкаешся аб цябе. Брудны ты з галавы да ног. Шашкоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

vengeance [ˈvendʒəns] n. fml (on/upon) по́мста;

take/inflict/exact/wreak vengeance on smb. по́мсціць каму́-н.

♦

with a vengeance infml на ўсю́ моц; празме́рна;

The rain came down with a vengeance. Ліло як з вядра.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)