shoulder​1 [ˈʃəʊldə] n.

1. плячо́;

across the shoulders у пляча́х;

shrug one’s shoulders паціска́ць плячы́ма

2. плячо́ (гары), або́чына (дарогі)

♦ put one’s shoulder to the wheel энергі́чна бра́цца за спра́ву;

give smb. the cold shoulder хо́ладна сустрака́ць каго́-н.;

shoulder to shoulder плячо́ ў плячо́;

straight from the shoulder не паду́маўшы, усляпу́ю, адра́зу

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ска́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

Шынель, скручаны ў трубку і звязаны на канцах для нашэння цераз плячо.

Салдацкая с.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыкла́д¹, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

Расшыраны канец ружэйнай ложы, які служыць для ўпору ў плячо пры стральбе.

Ударыць прыкладам.

|| прым. прыкла́дны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Shoulder arms!

На плячо́! (кама́нда)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

schúltern

vt вайск. браць на плячо́

schúltert! — на плячо́! (каманда)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

shoulder to shoulder

плячо́ ў плячо́

а) блі́зка, по́бач з кім

б) у це́сным адзінстве, ра́зам

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

плячу́к м. разм. гл. плячо 1.

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пераве́сіць, -ве́шу, -ве́сіш, -ве́сіць; -ве́шаны; зак.

1. што. Павесіць на другое месца.

П. партрэт.

2. каго-што. Перакінуўшы цераз што-н., павесіць канцамі ўніз.

П. мяшок цераз плячо.

|| незак. пераве́шваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шле́йка, -і, ДМ -йцы, мн. -і, шле́ек, ж.

1. Стужка ці палоска тканіны, перакінутая цераз плячо, якая падтрымлівае спадніцу, ліфчык і пад.

2. мн. Падцяжкі.

Штаны на шлейках.

|| прым. шле́ечны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Су́плеч (су́пліч) ’плячо ў плячо’ (Бяльк.), су́пляч ’тс’ (Сл. ПЗБ). Гл. поплеч.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)