шапту́н, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Чалавек, які шэпчацца.

2. перан. Пляткар, распаўсюджвальнік чутак.

3. Знахар, чараўнік (уст.).

|| ж. шапту́ха, -і, ДМу́се, мн. -і, -ту́х.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

плятка́рыць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. плятка́ру плятка́рым
2-я ас. плятка́рыш плятка́рыце
3-я ас. плятка́рыць плятка́раць
Прошлы час
м. плятка́рыў плятка́рылі
ж. плятка́рыла
н. плятка́рыла
Загадны лад
2-я ас. плятка́р плятка́рце

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

злоязы́чник уст. злоязы́чнік, -ка м., плятка́р, род. плеткара́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

plotkarz

м. пляткар; вягала; звадыяш

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

busybody [ˈbɪziˌbɒdi] n.

1. назо́йлівы, надаку́члівы чалаве́к

2. плятка́р; плятка́рка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

gossip1 [ˈgɒsɪp] n.

1. плётка, плёткі

2. плятка́р; плятка́рка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

telltale1 [ˈtelteɪl] n. infml паклёпнік, нагаво́ршчык; дано́счык; плятка́р; плятка́рка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Пустабрэ́х ’балбатун, пляткар’ (ТСБМ; шчуч., Нар. лекс.; карм., Мат. Гом.), пустабро́х ’сабака, што без патрэбы брэша; пляткар, абманшчык’ (Варл.), рус. пустобре́х ’балбатун, пляткар’. Да пусты (у значэнні ’непатрэбны, бессэнсоўны’) і брахаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Gerüchtemacher

m -s, - распаўсю́джвальнік [пашыра́льнік] чу́так, плятка́р

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

storyteller [ˈstɔ:riˌtelə] n.

1. апавяда́льнік; апавяда́льніца; раска́зчык; раска́зчыца

2. infml вы́думшчык, ілгу́н, маню́ка, плятка́р

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)