плю́шчаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад плюшчыць ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

плюшчэ́нне ср., тех. плю́щение; см. плю́шчыць II

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

плюшчэ́нне, ‑я, н.

Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. плюшчыць ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

плюшчэ́ць

‘ісці, падаць моцна ці на працягу доўгага часу (пра дождж, град, снег)’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. плюшчы́ць плюшча́ць
Прошлы час
м. плюшчэ́ў плюшчэ́лі
ж. плюшчэ́ла
н. плюшчэ́ла
Дзеепрыслоўе
цяп. час плюшчучы́

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пле́шчыць

‘плюшчыць што-небудзь пад ціскам’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. пле́шчу пле́шчым
2-я ас. пле́шчыш пле́шчыце
3-я ас. пле́шчыць пле́шчаць
Прошлы час
м. пле́шчыў пле́шчылі
ж. пле́шчыла
н. пле́шчыла
Загадны лад
2-я ас. пле́шчы пле́шчыце
Дзеепрыслоўе
цяп. час пле́шчачы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вальцава́ць

(ням. walzen)

пракатваць, плюшчыць, малоць паміж вальцамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

плю́шчаны тех.

1. плю́щенный; см. плю́шчыць II;

2. прил. плю́щеный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вальцава́ць, ‑цую, ‑цуеш, ‑цуе; незак., што.

Пракатваць, плюшчыць, малоць і пад. паміж вальцамі. Вальцаваць ліставое жалеза. Вальцаваць пшаніцу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адплю́шчыць, ‑плюшчу, ‑плюшчыш, ‑плюшчыць; зак., што.

Адкрыць, расплюшчыць (пра вочы). Калі.. [Завішнюк] адплюшчыў вочы, убачыў, як над лесам, над самымі Мсціжамі, там, куды вяла шаша, гарыць зараза. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыадплю́шчыць, ‑плюшчу, ‑плюшчыш, ‑плюшчыць; зак., што.

Адплюшчыць трохі, не да канца. Да самага Глухога бору Сяргей быў маўклівы і нерухомы. Толькі адзін раз прыадплюшчыў зацёкшае крывёю правае вока, а можа гэта толькі здалося Далідовічу. Шахавец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)