плю́шчаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад плюшчыць ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

плюшчэ́нне ср., тех. плю́щение; см. плю́шчыць II

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

плюшчэ́нне, ‑я, н.

Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. плюшчыць ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

плюшчэ́ць

‘ісці, падаць моцна ці на працягу доўгага часу (пра дождж, град, снег)’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. плюшчы́ць плюшча́ць
Прошлы час
м. плюшчэ́ў плюшчэ́лі
ж. плюшчэ́ла
н. плюшчэ́ла
Дзеепрыслоўе
цяп. час плюшчучы́

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пле́шчыць

‘плюшчыць што-небудзь пад ціскам’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. пле́шчу пле́шчым
2-я ас. пле́шчыш пле́шчыце
3-я ас. пле́шчыць пле́шчаць
Прошлы час
м. пле́шчыў пле́шчылі
ж. пле́шчыла
н. пле́шчыла
Загадны лад
2-я ас. пле́шчы пле́шчыце
Дзеепрыслоўе
цяп. час пле́шчачы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

плю́шчаны тех.

1. плю́щенный; см. плю́шчыць II;

2. прил. плю́щеный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вальцава́ць

(ням. walzen)

пракатваць, плюшчыць, малоць паміж вальцамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

вальцава́ць, ‑цую, ‑цуеш, ‑цуе; незак., што.

Пракатваць, плюшчыць, малоць і пад. паміж вальцамі. Вальцаваць ліставое жалеза. Вальцаваць пшаніцу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адплю́шчыць, ‑плюшчу, ‑плюшчыш, ‑плюшчыць; зак., што.

Адкрыць, расплюшчыць (пра вочы). Калі.. [Завішнюк] адплюшчыў вочы, убачыў, як над лесам, над самымі Мсціжамі, там, куды вяла шаша, гарыць зараза. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыадплю́шчыць, ‑плюшчу, ‑плюшчыш, ‑плюшчыць; зак., што.

Адплюшчыць трохі, не да канца. Да самага Глухога бору Сяргей быў маўклівы і нерухомы. Толькі адзін раз прыадплюшчыў зацёкшае крывёю правае вока, а можа гэта толькі здалося Далідовічу. Шахавец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)