пла́вень

‘плаўнік’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пла́вень пла́ўні
Р. пла́ўня пла́ўняў
Д. пла́ўню пла́ўням
В. пла́вень пла́ўні
Т. пла́ўнем пла́ўнямі
М. пла́ўні пла́ўнях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ланцэ́тнік, ‑а, м.

Паўпразрыстая рыбападобная марская жывёліна тыпу хордавых, хваставы плаўнік якой па форме нагадвае ланцэт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

язёвы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да язя, уласцівы яму. Язёвы плаўнік. // Прыгатаваны з язя. Язёвая юшка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

płetwa

ж. плаўнік; ласт

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

хіб, хі́ба, мн. хібы́, -о́ў, м.

1. Пярэдняя частка хрыбта свінні.

Самае тоўстае сала ў свінні на хібе.

2. Шчацінне на хрыбце.

3. Спінны плаўнік у рыбы.

4. перан. Верхні край, грэбень чаго-н.

Х. страхі.

Х. хвалі.

Х. пракоса.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Rückenflosse

f -, -n спінны́ плаўні́к

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Flósse

f -, -n плаўні́к (рыбы)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

хваставы́ в разн. знач. хвостово́й;

х. плаўні́к — хвостово́й плавни́к;

х. ваго́н — хвостово́й ваго́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ventral

[ˈventrəl]

adj.

брушны́

a ventral fin — брушны́ пла́ўнік

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

dorsal

[ˈdɔrsəl]

adj.

сьпі́нны

a dorsal fin — сьпі́нны плаўні́к

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)