шансане́тны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да шансанеткі, які выконваюць шансанеткі. Шансанетная песенька. Шансанетныя спявачкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

piosenka

ж. песня; песенька

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

jingle​1 [ˈdʒɪŋgl] n.

1. звон, перазво́н

2. каро́ткая рэкла́мная пе́сенька

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Вадэві́ль (БРС). Праз рус. водевиль (Крукоўскі, Уплыў, 84) з франц. vaudeville ’песенька, тэатральная п’еса з куплетамі’ (Шанскі, 1, В, 124; Рудніцкі, 1, 460).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

śpiewka

ж. песенька;

wciąż ta sama śpiewka — усё (зноў) адна і тая ж песенька

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

канцане́та

(іт. canzonetta = песенька)

невялікая канцона 3.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

шансане́тка

(фр. chansonnette = песенька)

1) эстрадная песенька жартаўлівага, часта фрывольнага зместу ;

2) спявачка, якая выконвае такія песні ў кабарэ, рэстаране і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Móritat

f -, -en пе́сенька ву́лічнага спевака́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

каламы́йка, ‑і, ДМ ‑мыйцы; Р мн. ‑мыек; ж.

1. Украінская народная песенька тыпу прыпеўкі. Звоняць каламыйкі прыкарпацкія, Боцікі тупочуць гарачай. Панчанка.

2. Украінскі гуцульскі масавы танец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шансане́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

1. У дарэвалюцыйным і замежным тэатры — эстрадная песенька жартаўлівага, часта фрывольнага зместу.

2. Спявачка, якая выконвае такія песні.

[Фр. chansonnete.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)