высяле́нец, ‑нца, м.

Разм.

1. Чалавек, якога выселілі.

2. Тое, што і перасяленец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

przesiedleniec

м. перасяленец

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

імігра́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Перасяленец з якой‑н. краіны. Ёсць у Канадзе шмат імігрантаў, у тым ліку славян. Брыль.

[Ад лац. immigrans, immigrantis — перасяленец.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Úmsiedler

m -s, - перасяле́нец

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

migrant [ˈmaɪgrənt] n.

1. перасяле́нец (асабліва ў пошуках працы)

2. пералётная пту́шка; вандро́ўная жывёліна

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Áuswanderer

m -s, - перасяле́нец; эмігра́нт

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Zúzügler

m -s, - перасяле́нец, прые́зджы; імігра́нт

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Éinwandrer, Éinwanderer

m -s, - імігра́нт, перасяле́нец

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

каланіза́тар

(фр. colonisateur)

1) той, хто праводзіць палітыку каланізацыі 1;

2) перасяленец, каланіст.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

вы́хадзец, ‑дца, м.

1. Той, хто перайшоў з аднаго сацыяльнага асяроддзя ў другое. Выхадзец з нізоў.

2. Прышэлец адкуль‑н.; перасяленец. Польскія народныя песні і казкі прынеслі з сабою на Навагрудчыну выхадцы з Велікапольшчы. Лойка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)