переша́гивать несов.

1. пераступа́ць, перахо́дзіць;

2. перен. (о чувстве) пераадо́льваць;

3. (о времени, пространстве) перасяга́ць, пераступа́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тапта́цца, тапчу́ся, то́пчашся, то́пчацца; тапчы́ся; незак.

1. Пераступаць з нагі на нагу на адным месцы.

2. перан. Рабіць што-н., не дасягаючы мэты, без належных вынікаў.

|| наз. тапта́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

преступа́ть несов., прям., перен. пераступа́ць; (нарушать — ещё) паруша́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Перажэ́рґаць ’пераступаць, пераскокваць’ (Сл. ПЗБ), перажэ́ргнуць (Сцяшк. Сл.), пэрэжаргну́ть ’тс’ (пін., Шатал.), перажыргну́ць ’пераступіць’ (докш., Янк. Мат.), перажыга́ць ’пераступаць’ (смарг., Сл. ПЗБ). Да пера- і жэргаць (жа́рг̳аць, жы́рг̳аць) ’пераступаць, пералазіць, скакаць, ступаць, крочыць, мераць крокам’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

перасту́кваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

1. Незак. да пераступаць.

2. Тое, што і перастуквацца (у 1 знач.). Колы перастуквалі на стыках.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

przestępować

незак.

1. пераступаць;

z nogi na nogę — пераступаць з нагі на нагу;

2. парушаць (закон)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

overstep

[,oʊvərˈstep]

v.

1) перасяга́ць, перакро́чваць

2) пераступа́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

переступа́ть несов., в разн. знач. пераступа́ць;

переступать через ка́мни пераступа́ць це́раз камяні́;

он е́ле переступа́л нога́ми ён ле́дзьве пераступа́ў нага́мі;

переступа́ть грани́цы перахо́дзіць ме́жы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шага́ть несов.

1. кро́чыць; (ступать) ступа́ць; (идти) ісці́; (ходить) хадзі́ць;

2. (через кого, через что) пераступа́ць, ступа́ць;

шага́ть че́рез кана́ву пераступа́ць (ступа́ць) це́раз кана́ву;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Пракро́чваць, пракрочываць ’грашыць’ (Нас.), прабачэнне ’пераход, перасячэнне граніцы’ (трох., Сл. ПЗБ). З польск. przekroczwać ’пераступаць; парушаць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)