собезья́нничать сов., разг. пераня́ць, перадражні́ць, змалпава́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аба́біцца, -блюся, -бішся, -біцца; зак. (разм.).

1. Пра мужчыну: пераняць некаторыя жаночыя рысы характару, стаць дробязным.

2. Пра жанчыну: стаць неахайнай, перастаць сачыць за сабой.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

take over

пераня́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

перайма́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да пераняць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пеража́ты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад пераняць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пераня́ты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад пераняць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перапну́ць, ‑пну, ‑пнеш, ‑пне; ‑пнём, ‑пняце; зак.

Тое, што і пераняць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пераня́тлівы, ‑ая, ‑ае.

Здольны хутка ўспрыняць, засвоіць, пераняць што‑н. пачутае, убачанае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

zapożyczyć

зак. запазычыць; узяць; пераняць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Пярэ́сцюгі (пэрэ́сцюгі) ’ніткі неаднолькавай таўшчыні’ (івац., Жыв. НС). Магчыма, ад перасцігнуць ’перапыніць, пераняць’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)