перад..., прыстаўка.

1. Ужыв. пры ўтварэнні назоўнікаў і азначае: спераду чаго-н., напр.: перадгор’е, перадсэрдзе, перадгісторыя, перадумова.

2. Ужыв. пры ўтварэнні прыметнікаў і азначае: раней (у часе або прасторы) чаго-н., напр.: пераднавальнічны, перадпасяўны, перадынфарктны, пераднаціскны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прадпасы́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Тое, што і перадумова. Другая [катэгорыя] — людзі, якія ў сілу нейкіх псіхалагічных прадпасылак ніколі не супакойваюцца. Адамовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прадпасы́лка ж. разм. гл. перадумова

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

prerequisite

[,pri:ˈrekwəzɪt]

n.

перадумо́ва, прадпасы́лка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Prämísse

f -, -n

1) перадумо́ва

2) меркава́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

presupposition

[,pri:,sʌpəˈzɪʃən]

n.

1) дапушчэ́ньне n.

2) перадумо́ва f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

precondition

[,pri:kənˈdɪʃən]

1.

n.

перадумо́ва f., папярэ́дняя ўмо́ва

2.

v.

рыхтава́ць або́ абумо́ўліваць напе́рад, перадумо́ўліваць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

qualification

[,kwɑ:lɪfɪˈkeɪʃən]

n.

1) кваліфіка́цыя, падрыхтава́насьць f. (да пра́цы)

2) перадумо́ва f., абмежава́ньне n.; агаво́рка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Voráussetzung

f -, -en меркава́нне, гіпо́тэза, перадумо́ва

únter der ~, dass… — пры (той) умо́ве, што…

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

postulate

[ˈpɑ:stʃələt]

1.

n.

1) пастуля́т -у m.

2) перадумо́ва f.

2.

v.

пастулява́ць, прыма́ць як перадумо́ву

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)