Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
гу́мусс.-х. гу́мус, -су м., перагно́й, -но́ю м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
humus
[ˈhju:məs]
n.
гу́мус -у m., перагно́й -ю m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
сыпе́цм., с.-х.
1.перагно́й, -но́ю м.;
2.(торфокрошка) тарфакро́шка, -кі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
клу́мба, ‑ы, ж.
Градка для кветак у выглядзе якой‑н. замкнутай фігуры. Хлапчукі капалі зямлю і насілі перагной, а дзяўчаты афармлялі клумбы, садзілі кветкавую расаду.Васілевіч.Перад домам быў палісаднік з клумбамі кветак, з маленькім фантанам.Шамякін.
[Ад англ. clump — група (дрэў).]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гу́мус
(лац. humus = зямля, глеба)
састаўная частка глебы, якая ўтварылася з рэшткаў жывёльных і раслінных арганізмаў, перагной.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
próchnica
ж.
1.мед. карыес; карыёз;
2.с.-г.перагной
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Мульчыроўка ’падкормка дрэў’ (акц., Мат. Гом.). Ад мульчы́раваць ’пакрываць паверхню глебы тарфяной крошкай, перагноем’ (ТСБМ), якое ад му́льча ’перагной, тарфяная крошка, апалае лісце, кампосты’ < англ.mulch ’прэлая салома’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Траско́ўнік ‘дрывотнік’, ‘месца на двары, дзе сякуць дровы’ (Мат. Гом., Мат. Маг.; бялын., Нар. сл., ЛА, 1), ‘дробныя трэскі, смецце’ (Ян.), траско́ўня ‘дрывотнік’ (Мат. Гом.), траско́ўя ‘месца, дзе колюць дровы’ (Бяльк.), трасо́чнік ‘месца, дзе сохнуць трэскі’ (Сцяшк., Янк. 2), трасо́чнік і трасо́тнік ‘месца, дзе колюць дровы і куды высыпаюць смецце’ (Сл. ПЗБ), ‘смецце’ (Мат. Гом.), ‘перагной на дрывотні, які вывозяць на поле, на агарод’ (докш., Янк. Мат.), ‘дробныя трэскі, рознае смецце пад паветкай’ (Янк. 2). Вытворныя ад трэ́ска (гл.). Параўн. рус.дыял.тресо́чник ‘перагной з трэсак і бур’яну’, якое Мюленбах і Эндзелін (4, 223) параўноўваюць з літ.trèšti ‘гніць’, лат.tresêt ‘тс’, гл. Фасмер, 4, 100.