Schattíerung

f -, -en адце́нне, паўто́н

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Hálbton

m -(e)s, -töne муз. паўто́н

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

дые́з

(фр. diese, ад гр. diesis = паўтон)

нотны знак, які абазначае павышэнне ноты на паўтона (параўн. бемоль).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

АЛЬТЭРА́ЦЫЯ

(ад лац. alteratio змяненне) у музыцы, 1) павышэнне або паніжэнне ступені асн. гукарада без змены яе назвы. Знакі альтэрацыі: ♯ (дыез, павышэнне на паўтон),

♭ (бемоль, паніжэнне на паўтон), 𝄪 (дубль-дыез, павышэнне на тон), ♭♭ (дубль-бемоль, паніжэнне на тон), ♮ (бекар, адмаўленне ад папярэдняга павышэння ці паніжэння гуку). Знакі альтэрацыі, выстаўленыя ў пач. нотнага радка пры ключы, дзейнічаюць ва ўсіх актавах, пакуль іх не зменяць, знакі альтэрацыі перад нотай (выпадковыя) — толькі ў адной актаве ў межах аднаго такта.

2) У вучэнні аб гармоніі — адзін з тыпаў храматыкі (гл. Храматызм).

т. 1, с. 285

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

undertone [ˈʌndətəʊn] n.

1. паўто́н

2. падтэ́кст, скры́ты змест, імпліка́цыя;

malicious undertones зласлі́выя намёкі

3. адце́нне (колеру);

pink with an undertone of mauve ружо́вы з адце́ннем ліло́вага

♦

talk in undertones размаўля́ць ці́ха, напаўго́ласу

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

undertone

[ˈʌndərtoʊn]

n.

1) ні́зкі або́ ве́льмі ці́хі тон

to talk in undertones — гавары́ць нягу́чна, напаўго́ласа

2) адце́ньне n., паўто́н -у m. (ко́леру)

an undertone of brown — рудо́е адце́ньне

3) адце́ньне n.

an undertone of sadness in her gaiety — адце́ньне сму́тку ў е́йнай весяло́сьці

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)