напо́ўненасць, ‑і, ж.

Паўната, насычанасць чым‑н. Псіхалагічная напоўненасць вобразаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

fullness [ˈfʊlnəs] n. паўната́ (у розных знач.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

адзінаўла́ддзе, ‑я, н.

Сканцэнтраванне ўлады ў адных руках; паўната, неабмежаванасць чыёй‑н. улады.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

totality [təʊˈtæləti] n. fml уся́ ко́лькасць, су́ма; паўната́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

даскана́ласць, ‑і, ж.

Найвышэйшая ступень і паўната дадатных якасцей; узорнасць, беззаганнасць, бездакорнасць. Верх дасканаласці. У дасканаласці авалодаць прафесіяй.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

entirety [ɪnˈtaɪərəti] n. fml паўната́; цэ́ласнасць

♦

in its entirety по́ўнасцю

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

gamut [ˈgæmət] n.

1. га́ма (у музыцы, жывапісе)

2. дыяпазо́н; паўната́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

карпуле́нцыя

(лац. corpulentia)

уст. буйны целасклад; паўната, сытасць, тлустасць.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

całkowitość

ж. паўната; цэласць; камплект

całkowitość zbioru — паўната збору

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

грубіня́, ‑і, ж.

Абл. Таўшчыня, паўната. Не зважаючы на ўсю грубіню сва[ёй] камплекцыі, гарадавы лёгка павярнуўся і кінуўся пасабляць ланцугу гарадавых. Мурашка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)