to buy at wholesale and sell at retail — купля́ць гу́ртам і прадава́ць ураздро́б
2.
adj.
пашту́чны
the retail price — ро́зьнічная, пашту́чная цана́
the retail store — кра́ма, дзе тава́р прадае́цца ўраздро́б
3.
v.t.
1) прадава́ць невялі́кімі ко́лькасьцямі
2) [rɪˈteɪl] перака́зваць
to retail gossip — перака́зваць плёткі
4.
v.i.
прадава́ць ураздро́б або́пашту́чна
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Ро́зніца1, розьніца ’непадабенства, адрозненне ў чым-небудзь’, ’велічыня, сума, якая з’яўляецца рознасцю паміж дзвюма велічынямі, сумамі’ (ТСБМ, Гарэц., Нас., Бяльк., Касп., Байк. і Некр., ТС). Укр.різни́ця, рус.ра́зница (ц.-славянізм), польск.różnica ’адрозненне’, чэш.různice ’разлад, спрэчка’, ст.-польск.różnica ’тс’, ст.-рус.розница ’спрэчка, нязгода’ (XVII ст.). Да розны (гл.).
Ро́зніца2 ’продаж паштучна або невялікімі колькаснаму (ТСБМ). З рус.розница ’тс’ < ст.-рус.розница ’тс’ (1407 г.). Сюды ж рознічны ’звязаны з гандлем у розніцу’ (ТСБМ). Параўн. ураздроб (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ро́зніца1, ‑ы, ж.
1. Непадабенства, адрозненне ў чым‑н. [Мальгрэта:] — Я ж казала ўжо, Хвядоска, У нас між горадам і вёскай Аніякай розніцы.Крапіва.Малевіч падыходзіць да рэчкі і, таксама як я, садзіцца на беразе. Розніца толькі ў тым, што я сяджу на абрыве, спусціўшы ногі над вадой, а ён прылёг пад адхонам.Брыль.
2. Велічыня, сума, якая з’яўляецца рознасцю паміж дзвюма велічынямі, сумамі. А прызнацца, у нас не вялікая розніца: год пятнаццаць... Хадзем, дай руку, спадарожніца.Вялюгін.
•••
Якая розніца? — ці не ўсё роўна?
ро́зніца2, ‑ы, ж.
Спец. Продаж паштучна або невялікімі колькасцямі. Здавалася, Індыя, згаладаўшыся за стагоддзі па металу, паглынае яго цяпер вялікімі і малымі кавалкамі, оптам і ў розніцу.Б. Стральцоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кусо́к, ‑ска, м.
1. Аддзеленая (адбітая, адрэзаная, адламаная і пад.) частка чаго‑н.; кавалак. Кусок цэглы. Кусок сала. Кусок матэрыі. □ Сцёпка адламаў кусок аладкі і стаў есці.Колас.[Міколка] браў кусок бяросты, запальваў яе.Лынькоў.//перан. Сродкі існавання, пажыткі. Будзе раток, будзе і кусок.Прыказка.
2. Наогул частка чаго‑н. [Гудовіч:] Сёння я досыць ладны кусок другога акта аднавіў.Крапіва.— Да гадзіны другой вярнуся, дык яшчэ ў мяне добры кусок дня ў запасе.Гартны.
3. Адзінка некаторых тавараў, што выпускаюцца паштучна. Кусок мыла. Кусок крэйды.
•••
Адрэзаны кусок (кавалак) — пра чалавека, які аддзяліўся ад сям’і, жыве самастойна, незалежна.
Дурня (басяка і пад.) кусок — пра добрага ўвогуле чалавека, які памыляецца або робіць зло толькі ў даным канкрэтным выпадку.
Збіраць кускі (кавалкі)гл. збіраць.
Кусок (кавалак) у горла не лезе (не ідзе)каму — хто‑н. не можа есці ад крыўды, хваробы, стомленасці і пад.
Кусок (кавалак) хлеба — сродкі для існавання, пажыткі.
Смачны кусок (кавалак) — пра што‑н. прывабнае, спакуслівае.
Уварваць кусок (кавалак)гл. уварваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
sztuka
I sztuk|a
ж. штука;
~a płótna — штука палатна;
kilka sztuka jabłek — некалькі штук яблыкаў;
płacić od ~i — плаціць паштучна
IIж.
1. мастацтва;
~i plastyczne — выяўленчае мастацтва;
~a ludowa — народнае мастацтва;
~i walki — баявыя мастацтвы;
~a użytkowa (stosowana) — прыкладное мастацтва;
2. майстэрства;
~a wojenna — ваеннае майстэрства;
3. песа;
~a w trzech aktach — песа ў трох дзеях;
4. штука; фокус;
~a mięsa — кул.. варанае мяса;
do trzech razy ~a разм. бог троіцу любіць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)