адпраўны́, -а́я, -о́е (кніжн.).

1. Такі, з якога адпраўляюць каго-, што-н., адкуль адпраўляюцца.

А. пункт.

Адпраўная станцыя.

2. перан. Такі, з якога зыходзяць, зыходны, пачатковы.

А. пункт погляду.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

początkowy

пачатковы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

basic [ˈbeɪsɪk] adj.

1. асно́ўны, гало́ўны

2. элемента́рны; пачатко́вы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

зача́ткавы, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца ў пачатку свайго развіцця. Зачаткавы орган. // Першапачатковы, пачатковы. Зачаткавы стан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нача́льный пачатко́вы;

нача́льная шко́ла пачатко́вая шко́ла;

нача́льное образова́ние пачатко́вая адука́цыя.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

першадрукава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Надрукаваны ў пачатковы перыяд кнігадрукавання. Першадрукаваныя кнігі.

2. Які з’яўляецца першым друкаваным выданнем.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рубец,

пачатковы аддзел страўніка жвачных жывёл.

т. 13, с. 421

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

inceptive

[ɪnˈseptɪv]

adj.

пачатко́вы, першапачатко́вы, спача́тны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

мало́дшы, -ая, -ае.

1. Меншы па гадах у параўнанні з кім-н., самы малодшы па ўзросце.

М. брат.

М. ў сям’і.

2. Ніжэйшы чынам, ніжэйшы па службовым становішчы.

М. навуковы супрацоўнік.

М. лейтэнант.

3. Пачатковы, ніжэйшы (пра клас, курс і пад.).

Настаўнік малодшых класаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ánfänglich

1.

a (перша)пачатко́вы

2.

adv спача́тку, першапачатко́ва

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)